သာသနာကိုယ္မွာေရာက္ ၊ ေဘးေတြကြယ္ေပ်က္

Share|

သာသနာဟူသည္ သာသန (န)(√သာသ္+သု)
• အဆံုးအမေတာ္။
• ဆံုးမျခင္း။
• သတင္းစကား။
• စာ။
• အမိန္႔အာဏာထားျခင္း။ ဟူ၍ ဦးဟုတ္စိန္အဘိဓာန္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ယခု ကၽြန္ဳပ္တုိ႔သည္ ဗုဒ္ဓကုိကုိးကြယ္ယံုၾကည္ၾကသည္ျဖစ္၍ ဗုဒ္ဓသာသနာ=ျမတ္ဘုရားအဆံုးအမေတာ္ကုိ လုိက္နာက်င့္သံုးရသည့္ ဗုဒ္ဓဘာသာ၀င္မ်ားျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ ျမတ္ဘုရား၏အဆံုးအမေတာ္ကား အဘယ္အရာနည္း။ သိိဖို႔လိုအပ္ပါသည္။
ျမတ္ဘုရား၏ အဆံုးအမေတာ္ကား ဓမၼပင္တည္း။ ထိုဓမၼသည္ အက်ယ္အားျဖင့္ ဓမၼကၡန္ဓာေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ရွိ၏။ (မွတ္ခ်က္။ ။ဓမၼကၡန္ဓာေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ကို အစြဲျပဳျပီး သီရိဓမၼာေသာကမင္းၾကီးသည္ ေစတီေပါင္း 84000၊ ေရတြင္းေရကန္ေပါင္း 84000 စသည့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ဟူ၏။)
ထိုဓမၼကၡန္ဓာေပါင္း84000ကုိ တူရာတူရာ စု၍ အႏွစ္ခ်ဳပ္အရေကာက္ေသာ္ သုတ္ ၊ ၀ိနည္း ၊ အဘိဓမၼာ ဟူေသာတိပိဋက သံုးပံု ရ၏။
ထိုတိပိဋက သံုးပံုကုိ တူရာတူရာ စု၍ အႏွစ္ခ်ဳပ္အရေကာက္ေသာ္ ေဗာဓိပကၡိယတရား (၇)ပါး ရ၏။
ထိုေဗာဓိပကၡိယတရား (၇)ပါးကုိ တူရာတူရာ စု၍ အႏွစ္ခ်ဳပ္အရေကာက္ေသာ္ မဂ္ဂင္ ရွစ္ပါး ရ၏။
ထိုမဂ္ဂင္ ရွစ္ပါးကို တူရာတူရာ စု၍ အႏွစ္ခ်ဳပ္အရေကာက္ေသာ္ သီလ ၊ သမာဓိ ၊ ပညာ ဟူေသာ သာသနာသံုးရပ္ (တနည္း) သိကၡာသံုးပါးရ၏။
(ထိုသိကၡာသံုးပါးကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ကား သတိတရားပင္တည္း။)
သိကၡာဟူသည္ သိကၡာ (ဣ)(√သိကၡ္+အာ)
• သင္ယူျခင္း။
• က်င့္ဝတ္။
• အက်င့္။
• ျဖည့္က်င့္ျခင္း။ ဟူ၍ ဦးဟုတ္စိန္အဘိဓာန္တြင္ ေဖာ္ျပထားေပးရာ ျမတ္ဘုရား၏အဆံုးအမျဖစ္ေသာ အက်ယ္ကုိမေလ့လာနိုင္ေစကာမူ အႏွစ္ခ်ဳပ္ျဖစ္ေသာ သီလ ၊ သမာဓိ ၊ ပညာ သာသနာသံုးရပ္ကို သင္ယူျခင္း၊ ျဖည့္က်င့္ျခင္းသည္ ကၽြန္ဳပ္တို႔ ဗုဒ္ဓဘာသာ၀င္မ်ား၏ အေရးၾကီးဆံုးေသာ အေျခခံလုိအပ္ခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။
ထို သီလ ၊ သမာဓိ ၊ ပညာ သည္ ေလွကားထစ္သဖြယ္ ဆက္ႏြယ္ေန၏။ ဆက္ႏြယ္ပံုကား.........
သီလ မရွိလွ်င္ သမာဓိ မရွိနိုင္။
မည္သည့္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမဆို ရွင္က်င့္၀တ္စာအုပ္ကုိ ရွင္သာမေဏ၊ရဟန္းေကာငး္မ်ား က်က္မွတ္ခဲ့ရသည္။ ထိုစာအုပ္၏ေနာက္ဆံုးတြင္ ၁။ အသုဒ္ဓသီေလာ ဒုပၸေညာ ၊ စိေတၱကဂ္ဂံ န၀ိႏၵတိဟူ၍ ပါရွိသည္။ ဆိုလိုခ်က္ကား သီလမစင္ၾကယ္ေသာ ပညာကင္းမဲ့သူသည္ (သီလမရွိသူသည္။) စိတ္၏ျငိမ္သက္တည္ၾကည္ျခင္း(သမာဓိ)ကို မရရွိနိဳင္။
ဤစကားမွန္၏။
ဗုဒ္ဓကို ယံုၾကည္ကုိးကြယ္သည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ အနည္းဆံုးကိုယ္က်င့္တရားငါးပါး = လူက်င့္၀တ္ငါးပါးသီလကို ေစာင့္ထိန္းရ၏။
ထိုတြင္ လူသတ္မႈ=ပါဏာတိပါတကံ သီလက်ဴးလြန္သူ၏စိတ္သည္ ျငိမ္သက္ျခင္း၊ တည္ၾကည္ျခင္း သမာဓိမရွိနိဳင္။ ေနာင္တမလြန္ဘ၀ကိုမဆိုထားဘိ.. ယခုက်ဴးလြန္ျပီးခဏတြင္ပင္ ရာဇ၀တ္ေဘးကို ေတြးေၾကာက္၍ မ်က္ႏွာမသာမယာျဖစ္ၾကရသည္။၊ လူအမ်ားအလယ္တြင္ တည္တည္ၾကည္ၾကည္ ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ မရွိနိဳင္။
ထိုေၾကာင့္ ေအာက္ထစ္ဆံုး အေျခခံျဖစ္ေသာ သီလေလွကားထစ္ကို မနင္းဘဲ ထိုထက္ျမင့္ေသာသမာဓိေလွကားထစ္ကုိ မတက္လွမ္းနိဳင္။ ၀ လံုးမရွိဘဲ ၀ိ ဆိုေသာအကၡရာကို ေရး၍ မရသကဲ့သုိ႔ပင္။
၂။ ၀ိကၡိတၱစိေတၱာ ေနကဂ္ေဂါ ၊ သမၼာဓမၼံ န ပႆတိ ဟူေသာ စာေၾကာင္း၏ဆိုလိုခ်က္ကား မတည္ၾကည္ေသာ ျပန္႔လြင့္ေသာစိိတ္ရွိသူသည္(သမာဓိမရွိသူသည္) သူေတာ္ေကာငး္တရားကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ မသိ မျမင္နိဳင္(ပညာရွိမျဖစ္နိဳင္)။
စိတ္မတည္ၾကည္ဘဲ ဟုိေတြးဒီေတြး ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ ရုပ္တရား၊ နာမ္တရားတို႔၏ သဘာ၀ျဖစ္ပ်က္ လကၡဏာေရး သံုးပါးကုိ မသိနိဳင္ မျမင္နိဳင္။
ဥပမာ ျပရလွ်င္ ေရကန္ထဲတြင္ရွိေသာ ေရသည္ လႈိင္းထ၍ မျငိမ္သက္ မတည္ၾကည္ လႈပ္ရွားေနပါက ေနာက္က်ိေနေသာေၾကာင့္ ေရေအာက္တြင္ရွိေသာ အရာမ်ားကုိ မျမင္နိဳင္။ ေရသည္ တည္ၾကည္မွသာလွ်င္ ေရေအာက္တြင္ရွိေသာ အရာမ်ားကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္နိဳင္သည္။ (တည္တည္တံ့တံ့ ရွိမွ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ရွိမည္။ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ရွိမွ ရွင္းရွင္းလင္လင္ ျမင္မည္။ ထိုေၾကာင့္ တည္ၾကည္မွ ရွင္းလင္းမည္။)
ထိုေၾကာင့္ သမာဓိေလွကားထစ္ကုိ မနင္းဘဲ ထိုထက္ျမင့္ေသာ ပညာေလွကားထစ္ကုိ မတက္လွမ္းနိဳင္။
သီလေလွခါးထစ္လည္း မရွိ၊ သမာဓိေလွခါးထစ္ကား နတၳိ၊ သို႔ေသာ္ ပညာသာသနာကုိုသာ ျဖည့္က်င့္ေနပါလွ်င္ အဘယ္မွာ ေပါက္ေျမာက္နိုင္မည္နည္း။ (၀ီရိယအက်ိဳးကုိေတာ့ ရရွိနိဳင္မည္။) ပညာေလွခါးထစ္ကိုေရာက္ဖို႔ရာ ေ၀းေလစြ။
ဆက္ဦးမည္။.....................
ဦးစကၠပါလ(ေရႊဥမင္) ေရးသားတင္ဆက္သည္။